Wielercomité Middelburg begaan met het lot van Cees Rentmeester. Verhaal van september 1969.

In het vroege voorjaar van 1969, toen de kersverse professional Cees Rentmeester, opgenomen in de Caballero-ploeg, zijn kilometertjes aan het maken was om tussen de "grote broers" goed beslagen ten ijs te komen, sloeg het noodlot toe. Cees kwam over een hoopje sneeuw te vallen en brak daarbij zijn dijbeen op twee plaatsen.
Voor hem was zijn eerste jaar als beropesrenner geheel verkeken. Maandenlang heeft hij op zijn genezing moeten wachten en nog altijd moet de ongelukkige Ovezander zich met behulp van een stok voortbewegen. De dubbele dijbeenfractuur zat op zo'n ongelukkige plaats, dat de donkere Zeeuw zich niet de minste illusies behoefde te maken om in 1969 nog aan de slag te kunnen.
In Zeeland, waar men de opkomst van Cees met welgevallen gade sloeg, is men ten zeerste begaan met zijn lot, ziet men zijn veelbelovende wielerloopbaan in gevaar komen. Immers, als nieuweling wist hij in twee seizoenen 1963 en 1964 reeds zoveel prijs te rijden, dat men als amateur ook een grote toekomst toedacht. Dels heeft Cees, dat volledig kunnen waarmaken, maar naast zijn prachtige zege in de Omloop der Vlaamse Ardennen, een Belgische klassieker voor "liefhebbers", een heel stel ereplaatsen in 1968, kwam het er toch niet geheel uit.
Desalniettemin viel zijn rijden zodanig op dat Caballero hem wel in de gelederen wilde hebben. Helaas, heeft Cees als beroepsrenner geen enkele wedstrijd kunen rijden, zich nimmer kunnen meten met hen voor wie het wielrennen meer betekent dan alleen maar sport bedrijven.
Wielercomité "Middelburg" gaat nu op zaterdag 28 september 1969, een amateurwedstrijd organiseren, een koers, waarvan alle baten ten goede komen aan Cees Rentmeester, teneinde hem in de gelegenheid te stellen volgend jaar naar warmere streken te trekken en aldaar opnieuw op het smalle zadel te klimmen. Want ondanks deze grote tegenslag, gaat Cees Rentmeester het toch weer proberen. Het is niet zeker of hij bij Caballero, dat het roer duidelijk om gaat gooien, kan blijven. Daarom zou het dit zeer speciale geval misschien heel goed zijn indien Cees zijn proflicentie weer zou mogen inleveren tegen een amateurvergunning. Dan kan hij naar ons gevoel beter "terug" komen, hetgeen toch al vreselijk moeilijk zal zijn.
Dat Cees een echte Zeeuwse doorbijter is bleek later want, hij bleef prof in 1970 bij Caballero en in 1971 voor Goudsmit-Hoff en reed in beide jaren de Tour de France .
Ook reed Cees in 1971 zelfs nog de Ronde van Spanje.

Verhaal uit het boekje van J.W. den Herder uit Middelburg.
Met als titel: De geschiedenis van het Zeeuwse Profwielrennen 1931-1996.
J.W. den Herder