In 1987, ter gelegenheid van de Ronde van de Europese Gemeenschap, maakte de wielerwereld voor het eerst kennis met de toen 21-jarige amateur Laurent Bézault uit Chartres. In de achtste etappe, een individuele tijdrit over ruim vijftig kilometer tussen Landersheim en Saarbrücken, liet Bezault de beste tijd van allen noteren. Prof Marc Madiot eindigde tweede, de Sovjetamateur Pjotr Ugrumov derde. Dat leverde meteen een tweede plaats de algemene rangschikking op.



Sinds het begin van 1987 werd hij begeleid door Cyrille Guimard himself. Toch wilde hij nog een jaar amateur blijven. ,,Ik heb eerst belangrijker werk, verraste hij in Saarbrücken. Tot en met de Olympische Spelen van Seoel blijf ik amateur. Contract met de Franse federatie. Ik meen dat we daar iets te winnen hebben. Ten slotte werd ik met het Franse viertal vierde over de honderd kilometer ploegentijdrit in het jongste WK te Villach. Prof? Ach, ik heb nog zoveel te leren. Dat kan ik best als amateur. Dit jaar heb ik er bijvoorbeeld al de Ronde van Texas, de Giro delle Regioni, de Ronde van Rijnland-Pfaltz en de Omloop van de Sarthe opzitten.



Volgend jaar wil ik minstens even veel de internationale toer op. Laat de anderen ondertussen rustig een palmaresje uitbouwen van plaatselijke koersjes. Mijn niet gelaten. Ik probeer gelijke tred te houden met de beste pionnen uit het Oostblok. Op langere termijn zien we wel welke aanpak meest rendeert.



In 1988 won hij, nog altijd als amateur, de amateureditie van Parijs-Roubaix. Tweede werd Nico Roose op twintig seconden, vierde Tristan Hofmann en vijfde Francis Moreau. De Belg Nico Roose leek af te stevenen op winst toen hij op slechts vijftien kilometer van de streep ruim een minuut voorsprong had op de twee Franse topamateurs Bezault en Moreau. Ongelukkige Nico werd echter de verkeerde weg opgestuurd. Toch toevallig dat juist twee Fransen aan het achtervolgen waren. Op de laatste kasseistrook plaatste Laurent Bezault zijn beslissende demarrage.



1989 was het eerste jaar voor Bezault bij de profs. Hij gooide al meteen hoge ogen in Parijs-Nice, waarin hij één dag leider was. Hij werd vijfde in het Critérium International en eveneens vijfde in de Dauphiné Libéré. Tijdens de Midi Libre besliste Bezault dat hij al meteen de Tour de France wilde rijden. ,,Ik werd door niets of niemand onder druk gezet”, aldus de toen 23-jarige beloftevolle Toshiba-renner.



,,Ik voel me echter in staat, fysiek en mentaal, om het grote avontuur aan te snijden. Ik wil geenszins aanzien worden als de vervanger van Jeff Bernard. Ervaring opdoen is mijn eerste bedoeling.” Bezault reed een behoorlijke Tour, waarin hij 43e eindigde.



In 1990 gebeurde echter iets wat niemand Laurent Bezault wilde toewensen. De Franse belofte knalde in de eerste rit van de Ronde van de Oise tegen een auto aan die uit tegenovergestelde richting kwam. Bézault vloog door de voorruit en werd afgevoerd met een dubbelde arm- en beenbreuk en afgrijselijk snijwonden in het gezicht.



Voor Bézault, wiens vrouw hem pas een tweede dochtertje (Adeline) had geschonken, zag het er zeer slecht uit. Hij verzonk in een comateuze toestand en er werd voor zijn leven gevreesd. Toch kwam hij er weer bovenop en een klein jaar later kwam hij weer aan de start van de Ronde van de Vendée.



,,Het is een hele opluchting me weer in de competitie te bevinden”, zei Bezault tijdens de Vierdaagse van Duinkerken. ,,Ik heb me in mijn streek vijf maanden lang rot getraind, geen enkel weggetje is er me nog onbekend. Ik kreeg echt weer honger naar wedstrijden. In de Vendée was ik echter zeer nerveus aan de start. Bij laboratoriumtesten was weliswaar gebleken dat mijn fysieke conditie opnieuw erg behoorlijk was, maar na een jaar onderbreking stel je je toch vragen over je paraatheid.” ,,De schrik fietst nu onmisbaar mee”, zei hij in Duinkerke. ,,Overal zie ik gevaar, denk ik me in een heksenketel te bevinden. Als er even moet geduwd worden, trek ik me meteen terug. Die angst moet verdwijnen. Anders word ik nooit nog renner.” Een week later zou de Ronde van de Oise opniew verreden worden. Zonder Bézault.



,,In mijn kop ben ik nog niet klaar om er terug te keren”, zei hij. Laurent Bézault zou er echter nooit meer overheen komen. Op 26 juni 1994 fietste hij zijn laatste profwedstrijd, met de nationale titelstrijd van Frankrijk op de weg. Hij keerde echter meteen terug in de wielerwereld, als lid van de Société du Tour de France, aan de zijde van Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc. Een job die hij de dag van vandaag nog steeds beoefent.
Tom Vandenbussche