Tijdens de 24 uren rit op de velodroom Parc des Princes legde hij op 8/9 juli 1899 de recordafstand af van 1020,977 km. Hij klopte toen M. Garin en J. Fischer en zou tegen een gemiddelde van 42,540 km/u gereden hebben, een ongeloofwaardige prestatie.

Gedurende 9 jaren reed deze Walters alleen in Engeland (misschien ook in Amerika ?) over korte afstanden. Maar de wielerarchieven uit die tijd moeten nog worden teruggevonden of zijn verdwenen in 'Good Old England'.
Vanaf 1895 komt deze wielrijder in de belangstelling als duurrijder over lange afstand met gangmaking. Hij vestigt vele records op de weg en op de wielerbaan.
Strevend naar zijn doel, bewandelde deze kampioen een ijzeren tucht voor zichzelf.
In 1900 komt hij zwaar ten val na 20 uren in de Bol d'Or en geeft op, terwijl hij op dat moment 54 km voorsprong heeft. Door deze 'bad luck' en door de verandering in de gangmaking neemt hij het besluit om te stoppen. Hij wordt 'taylor' te London , runt een befaamde zaak in herenmode, en deze gentleman sportman neemt daarna voor de 'fun' deel aan de opkomende automobielsport.

Bijkomende uitslagen
1895:
1e Anchor Schaal - 12 Uren (GB)
1898:
1e Catford Gold Cup
1899:
1e Gouden Rad van Friedenau
1e Zes Uren met gangmaking Friedenau
1900: 2de Olympische Spelen te Parijs over de 100 miles met gangmaking op de piste
De Bol d'Or 1899 werd gereden met gangmaking van electrische tandems wat het hoog gemiddelde verklaart.
Wilfired Journée