De Fransman Antonin Magne heeft als renner én als ploegleider aan de top gestaan. Hij won zelf de Tour de France, maar hij leidde ook een aantal van zijn renners naar het succes in de 'Grand Boucle". Antonin Magne werd op 15 februari 1904 in Ytrac geboren en reed op vijftienjarige leeftijd zijn eerste koers. Vanaf 1926 reed hij om den brode en met redelijk succes.



Hij won wat Franse koersen en reed in 1927 voor het eerst de Tour. Hij won een rit en eindigde als zesde in de eindstand. Ook het volgende jaar belandde Magne op de zesde plaats, maar hij won toen wel twee ritten. Een aantal jaren moest hij met ereplaatsen genoegen nemen, maar in 1931 was het eindelijk zover. Na een uitputtende strijd met de Belgen Rebry en Demuysère won de taaie Magne de Ronde. In 1934 herhaalde hij deze triomf, nadat hij al in de tweede rit de macht had gegrepen. Met steun van zijn jonge ploegmaat Vietto kon Magne de fel aandringende Martano van het lijf houden. Het volgende jaar dwong een ongelukkige val aan de voet van de Galibier hem tot opgave, toen hij nog op de tweede plaats stond. Twaalf maanden later eindigde hij wel als tweede achter de ongenaakbare Sylvère Maes.



De veelzijdige Antonin Magne was een echte Tourrenner, maar ook in eendagswedstrijden klasseerde hij zich nogal eens vooraan. Zo werd hij in 1933 tweede tijdens het wereldkampioen-schap en hij werd zelfs vier keer tweede in de Franse titelstrijd. Ook in Parijs-Roubaix en Parijs-Tours behaalde hij ereplaatsen. In Bern bekroonde Antonin Magne in 1936 zijn schitterende loopbaan door er na een magnifieke solotocht de wereldtitel in de wacht te slepen.



Ook won Magne nog drie jaar achtereen de Grand Prix des Nations ('34, '35, '36 ). Na zijn wielerloopbaan fungeerde Antonin Magne jarenlang als ploegleider bij Mercier. Hij was er de vertrouwensman van onder andere Louison Bobet, Rik van Steenbergen, Fred de Bruyne, Raymond Impanis en Raymond Poulidor. Op 8 september 1983 is de sympathieke Antonin Magne in Arachon overleden.


Het spreekwoord zegt: "De eer is er niet als de kracht ontbreekt."
Een principe waar hij nooit van afweek toen hij Mercier Leidde van 1945 tot 1969 met kampioenen van het kaliber Louison Bobet, Van Steenbergen, De Bruyne en Poulidor.
Antonio Giancane

Il saggio Magne diceva: "la gloria non c'è se manca la virtù", un principio che ha seguito dirigendo alla Mercier dal '45 al '69 campioni del calibro di Louison Bobet, Van Steenbergen, De Bruyne e Poulidor.

Antonio Giancane