Bobrik stamt uit de befaamde wielerschool van Petersburg, het vroegere Leningrad, waar hij gekneed werd door de al even vermaarde coach Kuznetsov. Klasgenoot zeg maar van Ekimov en Berzin. Eén van de betere amateurs van zijn generatie.



Het westen maakte voor het eerst kennis met hem in de Amerikaanse Trump Tour van 1990. Hij verbaasde iedereen door zijn aanvallende manier van rijden. Na een lange ontsnapping won Bobrik de derde etappe en pakte hij de ook de leiderstrui. Pas in de voorlaatste rit, een tijdrit, kon de Mexicaan Raul Alcala die trui nog van hem overnemen.



In het eerste deel van de tweede etappe naar Richmond gingen drie renners aan de haal: Bobrik, McCarthy en de Belg Thierry Bock. Het drietal zette de de groep met de favorieten uiteindelijk meer dan drie minuten achterop. In de finale toonde Bobrik zich met brio de sterkste. ,,Die man demarreerde niet eens", sprak Bock. ,,Hij fietste zomaar van ons weg."



In de ploegentijdrit op het einde van de dag hielden de Sovjetamateurs, met leider Bobrik, knap stand. Integendeel, Bobrik had nu ruim een minuut voorsprong op Bock en drie minuten op Ludwig, Bauer, Alcala en Yates. De zesde etappe, een individuele tijdrit over bijna dertig kilometer in Lehigh Valley, zouden al wat meer zeggen. Tot zijn eigen verbazing hield amateur Bobrik moeiteloos stand in de tijdrit (slechts een minuuut verlies op Alcala) en in de voorgaande etappe naar Harrisburg.



De Mexicaan had nu nog altijd ruim anderhalve minuut goed te maken in de algemene rangschikking. Bobrik eindigde knap vijfde in de tijdrit en deed daarmee zelf acht seconden beter dan landgenoot Viatsjeslav Ekimov van PDM. In de zevende etappe naar New Platz zegevierde Michel Zanoli, de juniorenwereldkampioen van '86 in Marokko. De groep met leider Bobrik - Vladislav en niet Viatsjeslav zoals de officiëlen het een week lang noteerden - eindigden op drie minuten. Bobrik eindigde elfde.



Alcala deed er weer eens tien seconden van zijn achterstand op Bobrik af. In de 9e etappe haalde Alcala zijn slag thuis. Op korte afstand van de Amerikaanse amateur Urbonas, finishte Alcala in een groepje van een twintigtal renners. Bobrik bereikte de streek in het gezelschap van Greg LeMond en Steve Bauer, op een drieëndertigste plaats op ruim een halfuur van Alcala. In het eindklassement eindigde Bobrik slechts tweeëntwintigste.



In 1991 behaalde hij met Berzin, Kravtchenko en Neliubine de zilveren medaille op het wereldkampioenschap ploegenachtervolging. Debuteerde in 1993 samen met Berzin bij de profs met een modaal salaris van 40.000 gulden bij de Italiaanse Mercair-ploeg.



Won in 1989 als junior de internationaal bezette Dusika Jugend Tour, in het gebergte van Oostenrijk. Nadat Rebellin drie etappes won, greep Bobrik de macht in de koninginnerit. In het eindklassement had hij 9 seconden voorsprong op de Zwitser Victor Mados en 12 op Davide Rebellin. Beat Zberg eindigde 4e, Stéphane Heulot 5e, Richard Groenendaal 6e, Nicola Loda 7e en Steffen Wesemann 9e.
Tom Vandenbussche