Armand Le Moal eindigde de Tour 1939 als Rode Lantaarndrager (49ste plaats). Hij wist toen uiteraard niet dat hij de laatste was van de laatste voor-oorlogse Tour. Hij was 25 jaar en de toekomst lag breed voor hem open. Een jaar later was hij echter krijgsgevangene in Pommeren (Stettin) waar hij als beenhouwer moest werken in de grootkeuken van een fabriek.
Vijf jaren verbleef hij daar. Drie mislukte pogingen om te ontsnappen werden bestraft met stokslagen waardoor zijn nieren werden beschadigd.
Hij kreeg een contact bij Mercier in 1945 maar geraakte nooit meer op hoog niveau. Wel, trouwde hij met de secretaresse van Antonin Magne,
gerante van de Service Course Mercier.

Op een triestige zondag, na de zoveelste opgave wegens rugpijnen, besloot Le Moal te stoppen als renner. Hij werd mekanieker bij Mercier, een prachtige maar zeer zware job. Gedurende 12 wielerseizoenen zorgde hij voor de Mercier-fietsen van ontelbare grote renners. Hij maakte de fiets klaar waarmee Rik VanSteenbergen zijn meesterstukken opvoerde in Parijs-Roubaix 1948 en 1952. Ook voor de fietsen van Marcel Kint en Fred De Bruyne deed hij zijn allerbeste. De moeilijkste renner voor een mekanieker was Louison Bobet, bijzonder veeleisend voor zichzelf en voor anderen.
Eigenaardig is wel dat een topmekanieker van Mercier nooit mee mocht naar de Tour in die tijd, want de nationale en de regionale ploegen hadden hun eigen personeel. In juli was er trouwens steeds genoeg werk bij Mercier om beschadigde fietsen en tubes weer te herlappen.

LeMoal eindigde zijn leven te Benodet in de Finistère (Bretagne). Als veteraan vol levenslust fietste hij nog veel.




Wilfried Journée

Bijkomende uitslag:

1939:
1e Parijs- Conches (Fr)



Wilfried Journée