André Geirland werd op 16 mei 1945 in Adegem geboren en was een streekgenoot van Erik De Vlaeminck met wie hij school liep. Terwijl Eric vrij snel koos voor een wielercarrière maakte Dré zijn studies verder af.
Alle aandacht uit die tijd gaat naar Erik & Roger De Vlaeminck en Albert Van Damme. Andere generatiegenoten zoals René De Clercq, Robert Vermeire, of Norbert Dedeckere, toch allen wereldkampioenen bij de amateurs, of andere crossers zoals een Jan Teugels, Marc De Block, Julien Van den Haezevelde, Gust Badts, Leon Scheirs, Freddy Nijs, Eric Desruelle, Jos Thielemans, Michel Baele, Flori Ongenae, de gebroeders Arnouts en nog vele anderen, moeten het met veel minder stellen. Ook in dit rijtje hoort André Geirland thuis. Het was een periode waarin de strijd heel ongelijk was. Sommigen hadden de faciliteiten om veel te kunnen oefenen, terwijl andere het veldrijden moesten combineren met een dagtaak. Het waren de mannen met het meeste karakter en volharding die het verste kwamen. André was aangesloten bij Velosport Beernem, de club die onder andere ook Bert Vermeire en Raymond Talloen en in hun rangen telde.
In 1961 is Dré op 16-jarige leeftijd beginnen te koersen bij de niet-aangeslotenen met als beste resultaat een tweede en een derde plaats. Op 17-jarige leeftijd nam hij een vergunning bij de KBWB als Liefhebber-Nieuweling, een categorie waar men mocht blijven deelnemen tot je 19 jaar was geworden.

1962: 1 x 1ste: 1 x 2de en 4 x 3de .
1963: 3 x 1ste; 4 x 2de en 1 x 3de plaats.
1964: 14 x 1ste; 9 x 2de en 8 x 3de, (dat jaar was hij maar liefst 38 keer bij de eerste 5)
Vanaf dan is hij overgeschakeld op het veldrijden, en werden de wegkoersen als voorbereiding op het veldritseizoen beschouwd, hoewel hij op de weg nog regelmatig enkele prijzen kon wegkapen, zoals onderstaand lijstje kan bevestigen.

1966: 1 x 2de en 1 x 3de
1972: 1 x 1ste en 1 x 2de
1974: 1 x 3de
1976: 1 x 1ste en 1 x 2de
1977: 1 x 3de

In totaal heeft Dré 20 koersen kunnen winnen op de weg. Gans zijn carrière heeft hij het veldrijden gecombineerd met een dagelijkse job en kwam zo een tikkeltje tekort om uit te groeien tot bij de allergrootsten van het veldrijden. Hij stond verscheidene malen op het podium van het Belgische Kampioenschap bij de amateurs en werd vijfmaal kampioen van Oost-Vlaanderen. Ook werd hij 5 maal geselecteerd voor het wereldkampioenschap bij de amateurs.
Zijn fraaiste resultaat tijdens een wereldkampioenschap was in het Zwitserse Melchnau – 1975 – waarin hij na een slechte start vijfde werd. Samen met de andere leden van de nationale ploeg zoals winnaar Robert Vermeire, Eric Desruelle en Jos Pauwels (vader van Kevin en Tim Pauwels) wonnen zij het landenklassement, waar toen nog veel aandacht werd aan besteed. Om de verplichte overgang op 35-jarige leeftijd naar de categorie cyclosportieven/veteranen te ontlopen, werd André nog beroepsrenner. Hoewel hij toen al in de herfst van zijn carrière was, behaald hij toch nog 7 overwinningen in de allerhoogste categorie. In 1980 was hij geselecteerd voor het WK in Wetzikon, waarin Liboton zijn eerste trui als wereldkampioen bij de profs zou veroveren. Hijzelf werd 7de en was daarmee tweede Belg. Een jaar later werd André een laatste maal geselecteerd, te Tolosa, waar hij 13de werd.

In 1985 stopte André Geirland op 40-jarige leeftijd zijn crossloopbaan en mag hij terugblikken op meer dan 150 overwinningen. Hedendaagse “klassiekers” zoals Koksijde en Niel prijken op zijn erelijst. Mocht hij zich toen beter kunnen toeleggen op zijn sport zoals andere het toen deden, had zijn palmares er nog imposanter uitgezien.

Jef Thielemans