Michael Herty kon zich vaak niet vrijmaken voor de sport omdat hij in de zaak van zijn ouders nodig was. Vanaf 1893 was hij zo sterk dat nog alleen Lehr hem kon kloppen, in de sprint of op driewieler.
Omdat hij als amateur geldprijzen had gewonnen werd hij prof geklasseerd door de Duitse wielerbond, terwijl er op dat ogenblik nog bijna geen koersen waren voor profs in Duitsland. Daarom vertrok de sprinter naar Italië in 1895. Gelukkig veranderde de situatie en lagen vanaf 1896
de Duitse wielerbanen groot voor hem open.

Herty won als sprinter 227 keer, was 156 keer tweede, en 114 keer derde en liet bijna dagelijks zijn talent bewonderen. Deze vedette won snel veel geld en ook het hart van een schoon meisje. Hij kocht voor haar meubelen, huisgerief, en een boerderij van enige betekenis en stopte zijn gouden zwerversbestaan. Later bouwde hij op zijn erf een velodroom, met een fietsenzaak.
Ondanks zijn vele bezigheden, trainde hij weer, maar vlug bleek dat de jongere generatie voor hem te sterk was geworden.

Wilfried Journée

Bijkomende uitslagen:


1893:


1e Sprintersfestival Pinksteren (amateurs)






1895:


1e Prijs van de Koning te Rome (profs)


1e Grote snelheidsprijs van Rome (profs)





1896:

1e snelheid profs Duitse wielerbanen





1897:


1e snelheid profs Duitse wielerbanen





Wilfried Journée