Deze zoon, van een zwaar oorlogsinvalide met tien kinderen, verliet zijn geboortedorp in de uithoek van Bretagne op jonge leeftijd om op te groeien als een \'titi de Paris\' . Zeer jong reeds verovert hij een vaste job als postbode, met levenslang verzekerd inkomen. Een snellere facteur op de fiets werd nooit voorheen gezien in heel Parijs. Verschillende wielerclubs maakten hem het hof en ook de Franse nationale ploeg, waarin hij jarenlang een vaste stek krijgt gekoppeld aan faciliteiten bij de Post.Om te kunnen deelnemen aan de Tour 1957 neemt deze postman één jaar verlof zonder wedde.
Door wie en waar het geld verdiend wordt is echt niet duidelijk in de Franse wielersport uit die tijd. In het wielergekke Bretagne verdienden veel liefhebbers en onafhankelijken aanzienlijk meer dan beroepsrenners elders. Op één namiddag te St-Renan, nabij Brest in een open koers (met deelname van F.DeBruyne en G; Derijcke evenwel, verdiende LeDissez tienmaal het maandloon dat Alcyon-Dunlop hem betaalde dat jaar en driemaal zijn maandloon van postbode één jaar eerder.
Na zijn leven van postbode en wielrenner, werd LeDissez vertegenwoordiger bij Gallimard en Hachette, bekende uitgevers van boeken.Hij leverde verse lectuur aan Brassens, Nucera, Blondin,Fallet, Pivot,Boudard, en behoorde tot hun vriendenkring.


Zijn mooiste prestatie volgens hemzelf:
Tour 1959 - winst van rit 14 tussen Aurillac en Clermont-Ferrand. Hij kon zijn ploegmakkers troosten voor het verlies van de Gele Trui, door een positieve mentale reactie en een lange aanval over moeilijk parcours. André Le Dissez kon op het nippertje winnen, totaal leeggereden om achtervolger Gerard Saint voor te blijven.
Wilfried Journée