Toen hij reeds een wereldberoemd renner was en hij wilde trouwen ontdekte hij op de administratie dat hij niet Jan Pijnenburg heette, maar wel Johannes Baptist Norbertus Pijnenborg.
Hij begon als verkoper van chocoladerepen op de velodroom van Tilburg en werd een groot kampioen die 300 koppelritten won en grote achtervolgingsmatchen.

Wilfried Journée

In de dertiger jaren was Nederland zowat met wielerbanen bezaaid:
zowel uit hout opgetrokken als in een cementen vorm gegoten :
Amsterdam, Ginneken, Den Bosch, Wageningen, Budel, Roermond, Heerlen,
Blerick, Sittard, Heer, enz... Maar ook waren er toen vele grasbanen
waar de mannen met de fiets zich bekampten (zoals te Vught), en vooral
was er de TWEM baan van Tilburg waar de jonge Jan Pijnenburg altijd
aanwezig was. Wekelijks werden programma's afgewerkt en vrijwel elke
dag was er training voor de profs en koers voor de jonge garde. Een
eminente groep renners trok kris kras door Europa en zelfs naar
Amerika. Zij verwierven faam als zesdagencracks. Een van de toppers
uit die tijd was Jan Pijnenburg, een man met pure klasse, bruisend van
energie, vitaal en rondborstig. Soms bereidde hij zichzelf een cognac
met een paar eieren, dit toegevoegd aan de toejuichingen van het
publiek was de doping, waarmee hij zijn rug kromde en zijn pedalen
geselde. Als het Nederlandse topteam met Pijnenburg en Van Kempen
optrad te Parijs werd er een extra trein voorzien om hun supporters te
vervoeren.

Wilfried Journée