Zij was vanaf 1948 de dominerende wielerkampioene toen na de oorlog het wielrennen voor dames begon aanvaard te worden. Zij won toen wedstrijden als Grand Prix Octave Lapize, Prix Leo Wasse, Prix de la SNECMA, Prix Duvermeil, Championnat de Paris, Paris-Gisors. Zij werd verkozen als nationale kampioene op de velodroom, waar zij 19,040 km aflegde in 1/2 uur. Toen de Franse wielerfederatie in 1951 het eerste officiele NK organiseerde was zij 3de, maar zij startte als grote favoriete. Zij won toen immers in dat jaar Le Championnat de l'Ile de France, en vooral de Omloop van Bigorre (3ritten+ eindklassement). In 1951 realiseerde zij een uurrecord van 38,600 km/u. In 1952 bereikte zij op de Vigorelli 39,734 km/u, maar de UCI heeft dat niet als wereldrecord willen erkennen.

Wilfried Journée