Vincenzo Meco was reeds geselecteerd voor de Olympische Spelen van Rome 1960, een bewijs dat hij een topper was bij de amateurs. Door de dood van zijn broertje 11 dagen voor de OS wegrit kon hij niet meerijden. Onder de leiding van Gino Bartali (team San Pellegrino) veroverde hij als neoprof de roze trui die hij de volgende dag moest afstaan aan Armand Desmet. Tijdens de 14e rit, een bergrit in sneeuw en koude werd hij na afvlaggen van de koers ritwinnaar. Door pijnen in de knie moest hij nog voor het einde van de Giro 1962 opgeven.
Na die korte periode van sportieve glorie werd Vincenzo vader van een gehandicapt kind. In Milaan-SanRemo 1967 eindigt hij 13de, in het wiel van Rik Van Looy, maar weldra stopt zijn ploeg en is hij individueel.Vincenzo ontvlucht de Abruzzen en hoopt in Canada een betere toekomst te vinden voor zijn familie. Vanaf 1969 mag hij onder Canadese licentie terug bij de amateurs koersen, met veel bijval trouwens en vooral nog heel lang en heel veel.Te noteren valt 'Beste Veteraan van Québec in 1989', finisher in 1995 in Québec-Montréal, na 11000 km trainen en 1200km langlaufen. In dat jaar rijdt hij ook met de mountainbike 224 km aan 26,6km/u gemiddelde. Monsieur Vincent Meco werd in zijn nieuw vaderland op 65-jarige leeftijd opgenomen in Le Temple de la Renommée du Cyclisme Québecois voor zijn levenslange verdiensten.

Uitslagen:
1962:
1e Prijs van Lurago d'Urba
1e r14 ingekorte rit op Passo Rolle
3e Bergprijs van Giro d'Italia
1 dag drager van de roze trui na rit 6
1969:
1e Eindkl. Tour de la Nouvelle France (+6ritten)
1e Ronde van Estrië (amateurs)
1970:
1e GP Capri Hamilton
1971:
1e GP Capri Hamilton
1e Omnium Corneli
1e Klassieker Québec- Montréal
1972:
1e Klassieker Québec- Montréal
Wilfried Journée