Het wielerjaar 2004 begint al in mineur. De Nederlandse gewezen renner Michel Zanoli overleed op 35-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Het overlijden gebeurde al op maandag 29 december, maar de vader van de gewezen prof maakte het pas nu bekend.
Zanoli was bij de jeugd een zeer goed renner en werd in 1986 wereldkampioen op de weg bij de junioren in het Marokkaanse Casablanca. Hij kwam met heel wat adelbrieven over naar de profs en reed achtereenvolgens voor ADR, Coors Light, Tulip en Mororola waar hij ontslagen werd. De jongste tijd kampte de Nederlander met psychische problemen. Hieronder volgt het overzicht van zijn leven en ook zijn loopbaan.

Michel Zanoli werd geboren op 10 januari 1968 in Haarlem. Zijn wielerloopbaan begon op de baan. Bij de nieuwelingen werd hij in 1984 Nederlands kampioen snelheid. Bij de junioren eindigde hij derde samen met de Nederlandse ploeg in het WK ploegentijdrit in 1985. In 1986 werd hij wereldkampioen bij de junioren op de weg in het Marokkaanse Casablanca. Hij versloeg daarvoor Erik Dekker in de spurt.
Het duurde tot 1989 eer hij weer van zich liet spreken. Hij stapte dat jaar over van de amateurs naar de profs en debuteerde bij ADR, de ploeg geleid door José De Cauwer en hij werd zo ploegmaat van onder meer Eddy Planckaert, Johan Museeuw, Fons De Wolf, Frank Hoste en Greg Lemond. Hij haalde drie zeges in zijn debuutjaar. Hij won de New Jersey Bank Classic in Amerika, won twee ritten in de Redlands Classic, eveneens in de Verenigde Staten.
In 1990 stapte hij over naar het Amerikaanse Coors Light, dat co-sponsor was van ADR in 1989. Hij won zeven keer in de Verenigde Staten en werd tweede in de Ronde van Texas.
Hij keerde in 1991 terug in Belgische loondienst en werd lid van de Tulip-ploeg, waar hij terug keerde bij ploegleider José De Cauwer. Hij haalde twee overwinningen. Hij won het US Pro Championship in Philadelphia, dat ook telt als Amerikaans wielerkampioenschap en hij won een rit in de Vuelta. Hij werd voorts vierde in het Nederlands wegkampioenschap en elfde in Milaan-San Remo.
In 1992 stapte hij over naar Motorola, waar hij ploegmaat werd van de toen nog onbekende Lance Armstrong. In dat jaar werd hij tweede in Dwars Door België, 2de in New Jersey Bank Classic en achtste in de Omloop Het Volk.
Maar hij geraakte tijdens een wedstrijd in conflict met ploegmaat Davis Phinney, omdat Zanoli dacht dat Phinney hem van de weg wilde rijden. Het kwam zelfs tot een vechtpartij tussen beide renners en Zanoli werd als gevolg daarvan onmiddellijk ontslagen bij Motorola.
Gelukkig vond hij in 1993 nog een team en hij kon aan de slag bij het bescheiden Nederlandse team Elro Snacks. Hij werd vijfde in de GP Van Denain en vijfde in de E3-Prijs Harelbeke en de Scheldeprijs Schoten, beiden gewonnen door Mario Cipollini in een massaspurt.
In 1994 stapte hij weer over naar de amateurs maar later op het seizoen kon hij weer een zeer bescheiden profcontract versieren bij Arc Linea. En dan begon een gesukkel van ploeg tot ploeg. Hij startte het seizoen van 1995 bij Asfra, werd in dit shirt vijfde in de GP van Denain, maar eindigde dat seizoen bij Lowik.
Het seizoen 1996 was voor hem geen haar beter. Hij startte nog wel bij Force Suc, een Franse bescheiden profploeg, dat in de maand mei genoodzaakt was tot stoppen, omdat de sponsor failliet verklaard werd door de rechtbank en de renners achterstallig loon moesten krijgen. Zanoli eindigde het seizoen bij MX-Onda en Arc Linea en won vier kleine wedstrijden in Nederland.
Bron : Het Nieuwsblad op Zondag en Velo Jaarboeken

In 1985 won Michel als junior de Caraco omloop in Nijverdal georganiseerd door CC\'75 uit Nijverdal.


Bertus Alferink