Julien was al van kleins af aan een groot talent. Hij vertelde me ooit dat hij in zijn vrije tijd als schoolgaande jongen steeds de oude velo van zijn grootvader, Cesaro, gebruikte om te crossen in zijn tuin. Hij legde zelf wat heuveltjes aan en zo kreeg hij de fietsmicrobe beet en heeft hij ze later nooit meer losgelaten.
Hij sprak op school in Zichem maar over 1 ding en dat was de bolletjestrui winnen in de tour. Hij gaf er niet om dat hij zo weinig won, maar de trui van beste klimmer of trofeeen pakken voor de bergprijs dat zinde hem het meest. En ik moet het hem nageven, ondanks zijn korte profcarriere zal hij toch altijd herinnerd worden als berggeit.
Zijn grootste frustratie liep hij desondanks op in de ronde van het West-Vlaamse Heuvelland, toen hij pas als 15e doorkwam op de Monteberg,waardoor hij nipt naast de bergtrui pakte. De dag ervoor had hij verschrikkelijk uitgehaald op de Kampel en had zijn nederlandse ploegmakker van Flandria ( ik vermoed Bosch ) de zege gegeven. Toch is zijn werk niet voor niets gebleken. Hij heeft zijn zoon, Jim van de Laer, veel van zijn talenten en inzichten meegegeven. En Jimmy werd zowaar nog een meer begenadigde klimmer. Jimmy heeft later wel minder goede herinneringen overgehouden aan de Kampel, maar dat zal ik een andere keer misschien vertellen op deze website
Marcel De Vrieze