Jan (Jean) Van den Bergh uit Steenhuffel deed zijn eerste optreden als onderbeginneling in zwembroek en trui te Malderen in 1948 en behaalde een elfde plaats . Ondanks het harde werk in het “plukkot” en het meegaan naar de vroege markten in Brussel slaagde jean in juni van dat jaar drie palmen te veroveren nl. te Lint, Appels en Merchtem. Er werden dan ook twee wielerclubs opgericht (Steenhuffel Sportief en Het Snorrend wiel) als steun. In 1949 was zijn vorm meer bestendig en won dertien maal en in 1950 won hij terug vijf overwinningen en een karrenvracht ereplaatsen. Bij de nieuwelingen in 1951 sloot hij het seizoen af met twaalf lauwerkransen . In 1952 haalde hij zijn vergunning af als amateurs (Liefhebbers) en legde meermals het vuur aan de schenen van de plaatselijke vedetten Louis Meskens, Emiel Van Cauter, Pierre Thielemans, Louis De Boeck en Albert Christiaens. Bij gebrek aan spurt moest jean zich met ereplaatsen tevreden stellen. In 1953 kon de Steenhuffelaar nog een paar eerste plaatsen behalen maar ereplaatsen waren vooral zijn deel. Legerdienst voor twee jaar in Duitsland en gebrek aan training deden hem besluiten van te stoppen in 1954 en jan nam het zekere voor het onzekere. (J. Thielemans).