Toen Fons Straetmans (Pamel-Roosdaal) veertien was, las hij een artikel van een Antwerpenaar wielrenner die kunstjes uithaalde op de fiets. Surplacen lukte vrij aardig en na een tijdje speelde de jonge knaap zelfs accordeon op de fiets. Toen had Fons de fietsmicrobe al te pakken: "Zijn neef Jean Laroy was beroepsrenner. Met recuperatiemateriaal stak hij een fiets in mekaar en op zijn vijftiende mocht ik koersen bij de onderbeginnelingen. Dat was in 1955 en won zijn eerste jaar drie wedstrijden. Later werd hij zelfs militair luchtmacht kampioen wielrennen. In juni 1960 kwam hij zwaar ten val door een onvoorzichtige autochauffeur. Hij brak mijn dijbeen en de competitie was voorbij. Nochtans wilde hij prof worden. Hij won een 25 tal wielerkoersen. Sindsdien is Fons vooral gekend als haarkapper en als "fietsende pretpoëet". Hij is immers niet alleen in staat om op de rollen knappe acrobatieën uit te voeren, hij kan zelfs al "surplacend" het haar knippen van zijn klanten. Ondertussen draagt hij gedichtjes voor die telkens weer een glimlach toveren op het gezicht van zijn toehoorders.
Jef Thielemans