Léon bracht het grootse deel van zijn leven door in de Veurnestraat tot hij verhuisde naar de enkele straten verder gelegen Hoveniersstraat waar hij tot aan zijn dood woonde. Florent en Maria Couttenier, zijn grootouders, waren in de jaren van Léon's wielercarrière uitbaters van het café "De Voyageur".
Léon nam het café over en herdoopte het in café "De Sportvriend". Heden ten dage heet het café "De Keikop". Léon's wielercarrière begon op 16-jarige leeftijd bij de niet-aangeslotenen. Hij bokste op tegen oude beroepsrenners en tegenstanders van diverse leeftijden. Léon was geen spurter, maar had een paar sterke benen. Hij sprokkelde zomaar 15 overwinningen binnen.
Ook bij de juniores kon hij 8 overwinningen boeken. In 1948 werd hij beroepsrenner, na de puike prestaties bij de juniores en onafhankelijken, en rijfde hij een profcontract bij de Franse TERROT. Hij debuteerde bij de beroepsrenners in Gent-Gent en in Parijs-Brussel werd hij 16de op 220 deelnemers. Na zijn overwinning in Borgerhout-Moen werd hij in de Ronde van België uitgeschakeld door een valpartij. Léon maakte vooral naam in 1948 in de Ronde van Algerije, waar hij niettegenstaande een wielbreuk en een vorkbreuk steeds in de voorste gelederen streed. Niettegenstaande alle pech werd hij 15de.
Tegenslag liep bij Léon als een rode draad door zijn wielercarrière als beroepsrenner. Slecht materiaal, gebrek aan goede verzorging, ziekte en een zware val in Hoboken maakten een vroegtijdig einde aan een veelbelovende wielerloopbaan. Léon stopte met wielrennen in 1950 en nam de zaak van zijn vader, Alidoor over (een vishandel), tot aan zijn opruststelling. Léon stierf te Poperinge op 10 juni 2001 na een slepende ziekte. Buiten zijn familie, zijn vrienden en kennissen, zijn oude klanten waren nog enkele collega-beroepsrenners van zijn tijd op de begrafenis aanwezig.
Edwin D'amour