11 november 2002

Mauro Gianetti wordt geboren op 16 maart 1964 in het Zwitserse Isone, in de buurt van Lugano. In 1982 wordt hij kampioen van Zwitserland bij de junioren. Meteen zijn meest opvallende uitslag bij de jeugdcategorieën. Vier jaar later, in 1986 maakt hij zijn debuut bij de profs bij het Zwitserse Cilo-Aufina, een bescheiden team met vooral Zwitserse renners.
Dat seizoen wint hij meteen een wedstrijd in Lugano. In 1987 stapt hij over naar Pairi en wordt 5de in het drielandenkampioenschap (Zwitserland, Duitsland, Luxemburg), hij wordt ook 9de in de Coppa Placci.
En dan stapt hij in 1988 over naar een grotere ploeg. Hij tekent een contract met de Zwitserse verzekeringsmaatschappij Weinmann, die samen met het Belgische Domex een profteam op de been zet met o.m. Carlo Bomans, Adrie Van Der Poel, Jan Goessens en Thomas Wegmuller. Gianetti wordt 5de in het Wereldkampioenschap in Ronse, dat vooral bekend is van het incident tussen Criquielion en Bauer. Verder wordt hij ook zevende in de Ronde van Zwitserland, 9de in het Zwitsers kampioenschap en 10de in de Ronde van Emilie.
Eén jaar later, in 1989 stapt hij over naar Helvetia-La Suisse, ook een Zwitserse verzekeringsmaatschappij en hij behaalt dat jaar twee overwinningen : de Ronde van Noord-Oost Zwitserland, een zware eendagskoers en de vierde rit in de Ronde van Groot-Brittannië, waarin hij tweede wordt in het eindklassement. Daarnaast wordt Gianetti nipt geklopt door Edwig Van Hooydonck aan het eind van Kuurne-Brussel-Kuurne, wordt hij 7de in Parijs-Camembert, 5de in de Amstel Gold Race, 13de in de Ronde van Zwitserland, 8ste in het Zwitsers kampioenschap, 115de in zijn eerste Tour en 3de in de Ronde van Emilie.
In 1990 haalt hij zijn eerste min of meer belangrijke eendagszeges. hij wint de Coppa Placci en Milaan-Turijn. Daarnaast wordt hij 3de in de GP Fourmies, 6de in de Ronde van Emilie, 10de in de Rund um den Henninger Turm en het Zwitsers kampioenschap, 24ste in de Ronde van Zwitserland en 61ste in de Tour.
In 1991 wint hij geen wedstrijden maar hij is al vroeg op dreef. Gianetti wordt 7de in de Ronde van de Middellandse Pyreneeen, 20ste in Tirreno-Adriatico, 7de in de Ronde van Zwitserland, 9de in het Zwitsers kampioenschap, 98ste in de Tour, 9de in het Zwitsers Klimkampioenschap, 7de in de Ronde van Emilie, 4de in de GP des Amériques en 5de in Milaan-Turijn.
Na drie jaar Helvetia, verhuist Gianetti in 1992 naar de ploeg Lotus-Festina. In dat seizoen behaalt hij geen overwinningen meer wordt 3de in de GP Fourmies, 5de in de GP Isbergues, 70ste in de Giro, maar hij moet wel opgeven in de Tour. Dezelfde situatie in 1993 : geen overwinningen, maar wel 20ste in de Ronde van Zwitserland en 4de in het Zwitsers kampioenschap.
Maar in 1994 komt er verandering. Hij verandert van ploeg en gaat rijden voor Mapei-Clas en behaalt twee overwinningen. Hij wint in Chur-Arosa en Elgg, weliswaar twee kleine Zwitserse wedstrijden, maar het gaat ook crescendo met zijn ereplaatsen. Hij wordt 17de in de Ronde van Romandië, 5de in de Hofbrau-Cup, 21ste in de Ronde van Luxemburg, 9de in de Ronde van Zwitserland, 9de in de Coppa Sabatini, hij wordt geklopt voor de zege in Milaan-Turijn door Francesco Casagrande en hij wordt 9de in de Ronde van Lombardije. En dan komt een hoofdstukje Polti.
In 1995 gaat hij rijden voor deze Italiaanse ploeg, geleid door ploegleider Stanga. Hij haalt dat jaar twee zeges en nog niet van de minste. Op Paasdag 1995 wint hij Luik-Bastenaken-Luik en zes dagen later doet hij dat nog eens over in de Amstel Gold Race. Aan ereplaatsen geen gebrek dat seizoen. Hij wordt 9de in de Ronde van Cantabrië, 7de in de Catalaanse Week, 5de in de Waalse Pijl, 14de in de Vuelta, valt net buiten het podium van het Wereldkampioenschap in het Colombiaans Duitama, wordt 5de in Milaan-Turijn en 3de in de Japan Cup.
In 1996 behaalt hij zelfs zes overwinningen: de 2de rit in het Internationaal Wegcriterium, waar hij vierde wordt in de eindstand, Amorebieta, Chur-Arosa, Elgg, de Klimkoers van Montjuich en de Japan Cup. Aan ereplaatsen geen gebrek. Hij wordt 4de in de Waalse Pijl, 3de in Luik-Bastenaken-Luik, 5de in de Ronde van Romandië, 13de in de Vuelta, 3de in de Ronde van Piemont en 8ste in de Ronde van Lombardije. De prestatie die meest tot de verbeelding spreekt dat najaar is zijn tweede plaats in het Wereldkampioenschap in Lugano. Op een aantal ronden van het einde ontsnapt Johan Museeuw en gaat aanvankelijk solo. Maar Gianetti kan tot bij de West-Vlaming komen en beiden spurten ze voor de zege op dit loodzwaar parcours en nota bene op een aantal kilometers van Gianetti's voordeur. De altijd glimlachende Mauro moet in de spurt om de wereldtitel de duimen leggen voor Museeuw, die wereldkampioen wordt op zijn verjaardag, 13 oktober 1996.
In 1997 rijdt Gianetti voor La Française Des Jeux. Hij behaalt twee overwinningen, Parijs-Camembert of ook wel de kaasklassieker genoemd en een regionale wedstrijd in Frankrijk. Hij wordt 6de in het Internationaal Wegcriterium, 10de in Luik-Bastenaken-Luik, 5de in de Amstel Gold Race, 3de in de Rund um den Henniger Turm, 2de in de Klimmerstrofee waar hij ploegmaat Davide Rebellin moet laten voorgaann, 14de in de Ronde van Romandie, 7de in de GP Fourmies en 3de in de Japan Cup.
Voor 1998 valt het bilan eerder mager uit. Hij wordt 8ste in Luik-Bastenaken-Luik. En na dat seizoen verhuist hij naar Vini Caldirola, de Italiaanse wijngigant. Hij haalt in 1999 twee overwinningen : de Ronde van Wartenberg en de Trofeo Melinda. Hij wordt 23ste in de Ronde van Romandië en 3de in het Zwitsers kampioenschap. In 2000 wint hij de Ronde van Japan en wordt 9de in de Waalse Pijl en 6de in Luik-Bastenaken-Luik. Intussen is Team Coast volop bezig met de voorbereiding om in 2001 een profploeg op de been te brengen. De Duitse sponsor trekt o.m. Fernanod Escartin, Alex Zulle, Lars Michaelsen, Frank Hoj en ook Mauro Gianetti aan. In dat jaar wint hij het Bremgarter Criterium.
In 2002 haalt hij geen noemenswaardige prestaties meer en gaat het met het team financieel bergaf. Wat Gianetti in september doet besluiten met topwielrennen te stoppen.
Lieven Vanpoucke